Jak uniknąć problemów ze zbrylaniem się podczas przetwarzania, przechowywania i transportu nawozów?Problem zbrylania związany jest z materiałem nawozowym, wilgotnością, temperaturą, ciśnieniem zewnętrznym i czasem przechowywania.Pokrótce przedstawimy tutaj te problemy.
Materiały powszechnie stosowane w produkcji nawozów to sól amonowa, fosforan, sól pierwiastków śladowych, sól potasowa itp., które zawierają krystaliczną wodę i mają tendencję do aglomeracji w wyniku wchłaniania wilgoci.Takie jak fosforany łatwo ulegają aglomeracji, fosforany i pierwiastki śladowe spotykają się, łatwo aglomerują i stają się nierozpuszczalne w substancjach wodnych, napotkana sól pierwiastków śladowych z mocznikiem łatwo wytrąca się z wody i aglomeruje, głównie mocznik zastępuje pierwiastki śladowe słoną wodą krystaliczną i staje się wklejać, a następnie aglomerować.Produkcja nawozów na ogół nie jest produkcją zamkniętą, w procesie produkcyjnym im większa wilgotność powietrza, tym nawóz jest bardziej podatny na wchłanianie wilgoci i zbrylanie, sucha pogoda lub suszenie surowców, nawóz nie jest łatwy do zbrylania.
Im wyższa temperatura pokojowa, tym lepsze rozpuszczanie.Zwykle surowiec rozpuszcza się we własnej krystalicznej wodzie i powoduje zbrylanie.Kiedy azot jest gorętszy, woda paruje i trudniej się aglomeruje, temperatura zwykle przekracza 50 stopni Celsjusza i zwykle musimy ją podgrzać, aby uzyskać tę temperaturę.
Im większy nacisk na nawóz, tym łatwiejszy kontakt między kryształami, znacznie łatwiejsze do zbrylania;im mniejsze ciśnienie, tym mniejsze prawdopodobieństwo aglomeracji.
Im dłużej nawóz jest umieszczony, tym łatwiej się zbryla, a czas jest krótszy, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo zbrylania.
Czas publikacji: 22 września 2020 r